Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ*
Μήπως έτσι είπες πράγματι κύριε Στυλιανίδη; Είπες ότι «η μισή Κύπρος είναι τουρκική»; Λυπάμαι πολύ. Κάνεις λάθος. Πώς υποπίπτει σε ένα τέτοιο λάθος ένας Κύπριος πολιτικός που κατάφερε να γίνει υπουργός στην Ελλάδα όπως εσύ; Να σου πω εγώ την αλήθεια. Περισσότερη από τη μισή Κύπρο είναι τουρκική, όχι η μισή. Κοίτα, ο πληθυσμός μας ξεπέρασε τα δύο εκατομμύρια μαζί με τους αδελφούς μας από τη Νιγηρία, τη Ρωσία και το Ισραήλ. Από όπου και αν κοιτάξεις, τουλάχιστον το 1,5 εκατομμύριο είναι Τούρκοι. Τουρκοκύπριοι και Τούρκοι από την Τουρκία. Ενώ εσείς ακόμα δεν μπορέσατε να περάσετε το ένα εκατομμύριο. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή είστε μειοψηφία. Αν είσαι περίεργος για τον δικό μας αριθμό ως Τουρκοκύπριοι, να σου το πω και αυτό. Εμείς είμαστε η μειοψηφία της μειοψηφίας. Συναγωνιζόμαστε για την τρίτη θέση με τους Ρώσους και τους Νιγηριανούς. Τι καημός! Χάνεται η Κύπρος. Ο έλεγχος πλέον ούτε σε εσένα ούτε σε εμένα ανήκει. Χάσαμε προ πολλού τα κατσίκια!
Τι να κάνω τώρα. Να παρηγορούμαι λέγοντας πως δεν φταίω εγώ; Όχι! Έχω και εγώ φταίξιμο. Με έπιασε το γινάτι, καβγάδισα με τον Ταγίπ Ερντογάν. Δεν μπόρεσα να καταλάβω την αξία του, όπως την καταλάβατε εσείς. Κοίτα τι ωραία που πήγατε στην Άγκυρα και αγκαλιαστήκατε με τον Τσαβούσογλου εσείς. Σφιχταγκαλιαστήκατε. Φιληθήκατε μάλιστα. Ο Νίκος. Ο Άντρος. Και εσύ μπήκατε στη σειρά. Σας χάιδεψε την πλάτη, όπως χαϊδεύει την πλάτη του παιδιού του. Σας έδωσε πατρική συμβουλή λέγοντας μην κάνετε αταξίες. Και ύστερα άρχισαν να κάνουν οικόπεδα το κλειστό Βαρώσι με την έμπνευση που πήραν από αυτό τον εναγκαλισμό. Έκαναν το Γκετσίτκαλε, δηλαδή το Λευκόνοικο, βάση μη επανδρωμένων ένοπλων πτητικών μέσων και μη επανδρωμένων πτητικών μέσων. Στο μεταξύ, αποφάσισαν να κάνουν και μια ναυτική βάση στην Καρπασία. Άρχισαν να πουλούν τις τελευταίες ελληνοκυπριακές περιουσίες που απέμειναν, σε Ρώσους, Ιρανούς και Ισραηλινούς. Δηλαδή, απέδωσε καρπούς σε σύντομο χρονικό διάστημα ο εναγκαλισμός σας στην Άγκυρα. Ξέρω, τώρα ο Χρίστος ψάχνει ευκαιρία να τον αγκαλιάσει και αυτόν. Αν είναι το κισμέτι του, θα τον αγκαλιάσει.
Εγώ έχω τρέλα. Καβγάδισα. Δεν εμπνεύστηκα από τους ειρηνικούς σας εναγκαλισμούς. Έπληξα τις ειρηνικές σας πρωτοβουλίες. Μακάρι να πήγαινα και εγώ στην Άγκυρα και να αγκαλιαζόμουν, όπως εσείς. Όπως είπε στον Άντρο «μην ανησυχείς Άντρο», μήπως δεν θα έλεγε και σε εμένα «μην ανησυχείς Σενέρ, θα το λύσουμε οπωσδήποτε»; Συγγνώμη αδελφέ, κατάλαβα αυτά που είπες, όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω το πνεύμα σου. Όμως, το όλο ζήτημα δεν είναι στη γλώσσα, στο πνεύμα είναι. Ιδού ακόμα ένας φρέσκος καρπός εκείνων των στοργικών εναγκαλισμών: «Η μισή Κύπρος είναι τουρκική». Δεν το βρήκες. Πήγατε, αγκαλιαστήκατε, φάγατε, ήπιατε, φιληθήκατε και δεν σας είπε καθόλου το εξής: «Η Κύπρος είναι τουρκική και θα παραμείνει τουρκική»! Σηκώνουν το ποτήρι γι’ αυτό στα τραπέζια με χαβιάρι.
Εγώ και οι όμοιοί μου κάναμε όλοι ζαβολιά. Πιάσαμε ένα τροπάρι μιλώντας συνεχώς για κατοχή. Αργήσαμε να αντιληφθούμε τη συμπάθειά σας με τον κατακτητή. Δεν θεωρείται πως έχετε και τόσο άδικο. Θα φιλήσεις το χέρι το οποίο δεν μπορείς να λυγίσεις, έτσι δεν είναι; Αν δεν μπορείς να αντισταθείς στον βιασμό, θα κοιτάξεις να τον απολαύσεις. Η τιμή; Στείλε την να πάει στο διάολο! Περηφάνεια; Άσε την να πάει. Αρκεί να μας χαρίσουν αυτά τα μισά κομμάτια. Το ένα μισό σε εσένα. Το άλλο μισό σε εμένα!
Να κάνω ακόμα μια πρόβλεψη. Άκουσε κύριε Στυλιανίδη. Σύντομα θα ανέλθει στα τρία εκατομμύρια ο πληθυσμός μας που αυξάνεται με ταχύτητα εδώ. Κοίτα, σου το είπα. Ύστερα μην πεις δεν το είπε. Σύντομα το Βαρώσι θα γίνει Λας Βέγκας. Η Κύπρος δώρο από τον Ταγίπ Eρντογάν στους τζογαδόρους. Λας Βαρώσι!
Ποιος θα σώσει την Κύπρο από αυτή την εισβολή και κατοχή; Πείτε μου να το ξέρω και εγώ. Να στείλω έναν χαιρετισμό από τις κορφές του Μαχαιρά στους ανόητους. Να καθήσω εκεί και να κουβεντιάσω λίγο με τον αγαπητό Αυξεντίου. Να ανέβω πάνω στα ενετικά τείχη που δεν πιστεύουν τα δάκρυά σου και να φωνάξω με όλη τη δύναμη της φωνής μου: Φτάνει! Σώστε εσείς αυτή την πατρίδα. Και εγώ να γράψω πώς σωθήκατε!
Πηγή: Πολίτης
************
* Ο Σενέρ Λεβέντ γεννήθηκε το 1948 στην Λευκωσία, όπου και ολοκλήρωσε την δημοτική και μέση εκπαίδευσή του. Το 1969 μετέβη στην Σοβιετική Ένωση για να σπουδάσει δημοσιογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ στην Μόσχα. Αποφοίτησε το 1975 αποκτώντας τον τίτλο «μάστερ». Από το 1979 μέχρι το 1990 διατέλεσε διευθυντής σύνταξης σε διάφορες εφημερίδες στην Κύπρο. Εργάστηκε στις εφημερίδες “Söz”, “Kıbrıs Postası” και “Ortam”. Το 1990 μετέβη ξανά στην Μόσχα ως διαπιστευμένος ανταποκριτής. Το 1997 επαναπατρίστηκε και εξέδωσε την εφημερίδα “Avrupa”. Από το 2001 εκδίδει την εφημερίδα “Afrika”