Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Βασίλειος Αβδελάς. Ο Άγνωστος ήρωας του Ελληνισμού.

Όταν ο αείμνηστος στρατηγός Τσιρογιάννης εστάλη από το Υπουργείο Στρατιωτικών της Ελλάδος στην Στρώμνιτσα την εποχή του Μακεδονικού αγώνα με καμουφλαρισμένη αποστολή, βρήκε μεταξύ των εκλεκτών πατριωτών και ένα μικρόν μαθητή της Αστικής Σχολής τον Βασίλη Αβδελά.

Στον Τσιρογιάννη έκανε εντύπωση ο νεαρός Βασίλης, τον κάλεσε μια μέρα σε ένα εξοχικό κτήμα και τον ρώτησε: «Θέλεις να βοηθήσεις την Ελλάδα; Θέλεις να βοηθήσεις τον αγώνα;» Ο μικρός Στρωμνιτσιώτης απάντησε με ενθουσιασμό, «Ναι!» και ο στρατηγός Τσιρογιάννης τον όρισε σύνδεσμο του πρώτου δρομολογίου, Στρώμνιτσα–Θεσσαλονίκη-Προξενείο και Στρώμνιτσα Μελένικο-Σέρρες.

Ο Βασίλης Αβδελάς γεννήθηκε το 1897 στην πόλη Στρώμνιτσα όπου μεγάλωσε και πήγε στο Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια κατόπιν εξετάσεων εισήχθη και ξεκίνησε τη φοίτηση του στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.

Μία βραδιά το 1914 μαζί με άλλους Ευέλπιδες, ο Βασίλης Αβδελάς δρασκελίζει την μάνδρα της Σχολής και φθάνει στην Θεσσαλονίκη. Δεν ζήτησε να μείνει εκεί αλλά προωθήθηκε στο μέτωπο όπου αντίκρυσε τα βουνά της Σρώμνιτσας όπου πολέμησε ως εθελοντής γιά την πατρίδα.  Στη συνέχεια επέστρεψε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1918, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού.

Συμμετείχε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940, καθώς και στον Ελληνογερμανικό πόλεμο ως τον Απρίλιο του 1941, ως Διοικητής του Πυροβολικού της ΧV Μεραρχίας, ενώ έζησε την κατάρρευση του Μετώπου και την οπισθοχώρηση του Ελληνικού στρατού.

Μα όταν πάλι στην Μικρά Ασία δούλοι αδελφοί κάλεσαν τον στρατό μας, πάλι βρέθηκε πρώτος, αλλά τώρα ως αξιωματικός και έμεινε εκεί ως πυροβολητής και ως αεροπόρος μέχρι τέλους της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Τα χρόνια πέρασαν. Οι Ιταλοί ζητούν παράδοση και εισέπραξαν ένα μεγάλο «ΟΧΙ» από τους Έλληνες. Ο αντισυνταγματάρχης Αβδελάς δίνει το πρώτο κτύπημα στους Ιταλούς. Το Ιβάν, το Τσαγκόνι. η Κορυτσά. η Κλεισούρα, γνωρίζουν τον ήρωα. Η Μοράβα, το Τομόρι τρέμουν στο άκουσμα των κανονιών του Αβδελά. Ποιός δεν ξέρει την δράση της ΧV Μεραρχίας; Κι’ αυτή οφείλεται και στα κανόνια του Αβδελά.

Ήλθε ή σκλαβιά γερμανοϊταλοβουλγαρική. Ο συνταγματάρχης γίνεται ξανά μικρός της Αστικής Σχολής. Μικρός της Στρώμνιτσας. Αναλογίζεται και βρίσκει μόνον την επαναστατική, την αντάρτικη, ζωή κατάλληλη. Δεν σταματά. Τον ηλεκτρίζει ό αγώνας και ξεκινά.

Στην διάρκεια της Κατοχής ο συνταγματάρχης Αβδελάς, εντάχθηκε στις εθνικές ομάδες αντιστάσεως της Π.Α.Ο. «Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις» και αρχικά υπήρξε μέλος της διοικούσης επιτροπής της Οργανώσεως. Ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής των Εθνικών Απελευθερωτικών Ομάδων με γενικό αρχηγό τον Αντώνη Φωστερίδη, (Αντών Τσαούς), στα Μακεδονικά βουνά. Στις 25 Οκτωβρίου του 1943, παρότι διευθυντής επιχειρήσεων αντιστάσεως της Οργανώσεως είναι τυπικώς ο Ιωάννης Παπαθανασίου, που υποστηρίζει την συνεννόηση με τους αριστερούς αντάρτες (ΚΣ), τις διαταγές τις δίνει ο Αβδελάς, ο οποίος είχε αναλάβει πλέον τα ηνία της Οργανώσεως, αναλαμβάνοντας καθήκοντα Επιτελάρχου στην Π.Α.Ο. στη θέση του Αργυρόπουλου που είχε μεταβεί στη Μέση Ανατολή. Ο Αβδελάς έδωσε τον τελικό προσανατολισμό στην Οργάνωση απαντώντας αρνητικά στις προτάσεις του Ε.Α.Μ., το οποίο είχε γνωστοποιήσει πως δέχεται να υπογράψει συμφωνία ανακωχής μόνο με το «Σώμα αξιωματικών της Π.Α.Ο.» και όχι με την οργάνωση καθαυτή.

Ο Αβδελάς ήταν ένας άνθρωπος μετριοπαθής, που γνώρισε τον πόνο του χαμού και την φρίκη του πολέμου. Ήταν αδιανόητο να δεχθεί ότι είναι δυνατόν τη στιγμή που ο εχθρός ήταν μέσα στην πατρίδα, να υπάρχουν Έλληνες που να σημαδεύουν με το όπλο άλλους Έλληνες. Και πάντα σιγόκαιγε μέσα του η σκέψη και το όραμα της εθνικής συνεννόησης και συμφιλίωσης.

Αυτή την καλοπροαίρετη στάση του εκμεταλλεύθηκαν κάποιοι «Έλληνες» και τον παρέσυραν σε θανατηφόρα συνάντηση, τάχα για να συζητήσουν πώς θα μονιάσουν. Στο Ροδολίβος των Σερρών πήγε μόνος, με την παρότρυνση μάλιστα των Εγγλέζων! Παρά το ότι οι σύντροφοί του τον συμβούλευαν να μην πάει. Τον συνέλαβαν, άοπλο, τον βασάνισαν και τον κατακρεούργησαν στις 10 Οκτωβρίου 1944

Αυτό που δεν κατάφεραν οι κατακτητές, τον έκαναν χέρια «Ελληνικά», χέρια προδοτικά.

Ο δεύτερος θάνατος του ήρθε σαράντα δύο χρόνια αργότερα, όταν η προτομή του ήρωα Αβδελά εκλάπη από «αγνώστους» από τον χώρο που ήταν τοποθετημένη στην πόλη της Δράμας και την ευθύνη ανέλαβε η αριστερή οργάνωση με την ονομασία «Νέες Ταξιαρχίες».