29η Μαΐου, ημέρα λύπης και εθνικού πόνου. Ημέρα που έκλεισε ένα χρυσό κεφάλαιο της Ιστορίας μας και ξεκίνησε μια περίοδος μακράς και επίπονης δοκιμασίας για το Γένος των Ελλήνων.
Η καρδιά μας δεν θα σταματήσει ποτέ να νιώθει τη θλίψη για την άλωση της αιώνιας πρωτεύουσας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου 1453.
Από τη Δύση ως την Ανατολή και από τα βάθη της ιστορίας ως το απώτατο μέλλον η Κωνσταντινούπολη παραμένει διαρκές επίκεντρο ενότητας, ταυτότητας και μνήμης όλων των Ελλήνων.
Αποτίουμε φόρο τιμής στους ηρωικούς υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης και τον αρχηγό τους, τον τελευταίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Σε όλους αυτούς που έδωσαν στις επόμενες γενιές το παράδειγμα της αθάνατης Ρωμιοσύνης που αντιστέκεται, της Ρωμιοσύνης του ηρωισμού, της αυτοθυσίας και του χρέους.
Η 29η Μαΐου 1453 είναι ημέρα πένθους και αρχή μιας μακραίωνης δουλείας αλλά και ημέρα μνήμης για τους τελευταίους υπερασπιστές της Πόλης. Καμία άλλη ημερομηνία δεν έχει εντυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του Ελληνισμού όσο η 29η Μαΐου 1453.
Τιμούμε την ημέρα αυτή ως ημέρα διαχρονικής προσφοράς της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στην παγκόσμια κοινότητα.
Η περήφανη απάντηση του Παλαιολόγου στα κελεύσματα του πορθητή για παράδοση, θα αποτελεί διαχρονικά φωτεινό σημείο αναφοράς για τον Ελληνισμό, απάντηση που αρμόζει στο Γένος μας, απάντηση χρέους στην ιστορία, απάντηση ηρώων, απάντηση Ελλήνων : «Τό τήν πόλιν σοι δούναι ούτ΄ εμου εστίν ούτ΄ άλλου τών κατοικούντων έν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν καί ού φεισόμεθα τής ζωής ημών».
Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολύ δακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι.
Ακούστε το σχετικό παραδοσιακό τραγούδι.