Από ανάρτηση του Αντγου (εα) Καταγά Νικολάου στο Facebook.
Η απόκτηση ενός οπλικού συστήματος από τις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης προσπάθειας, η οποία περιλαμβάνει την διαπίστωση της επιχειρησιακής αναγκαιότητας απόκτησης του υλικού, τον καθορισμό των επιχειρησιακών απαιτήσεων και των τεχνικών χαρακτηριστικών του υλικού και ακολούθως τον προγραμματισμό απόκτησής του, με βάση την προτεραιότητά του σε σχέση με τα λοιπά προς απόκτηση υλικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, τόσο η σκοπιμότητα της απόκτησης, όσο και η επιχειρησιακή αναγκαιότητα του υλικού, είναι μάλλον αδύνατον να αμφισβητηθούν. Το θέμα όμως, το οποίο ενδεχομένως θα ήταν δυνατόν να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στην αρμόδια Διεύθυνση, έχει να κάνει με το κατά πόσον το υπόψη πρόγραμμα, αποτελούσε όντως πρόγραμμα πρώτης προτεραιότητας ή όχι. Σε περίπτωση όμως που δεν ήταν υψηλής προτεραιότητας πρόγραμμα για την Διεύθυνση Πεζικού, δεν θα πρέπει να αποκτηθεί σε βάρος άλλων προγραμμάτων υψηλότερης προτεραιότητας.
Ένα άλλο σοβαρό στοιχείο είναι η σχέση κόστους αποτελεσματικότητας(cost effectiveness), με δεδομένη την ικανότητα της Γερμανίας να υπερκοστολογεί ότι πουλάει και να υποκοστολογεί ότι αγοράζει.
Εκείνο όμως που είναι σίγουρα αδύνατον να κοστολογηθεί, είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ της υπόψη τράμπας, η οποία δεν θα ήταν καθόλου σκόπιμο να διατυμπανίζεται.
Κάτι άλλο όμως, που επίσης εκτιμάται ως απαραίτητο είναι να προηγηθεί η παραλαβή των νέων οχημάτων και να ακολουθήσει αμέσως η αποστολή των παλιών στον προορισμό τους, προκειμένου να μη επηρεαστεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα των εμπλεκομένων Δυνάμεων.