- Μία άλλη Αικατερίνη…..
Η Αικατερίνη Χατζηγεωργίου ήταν Ελληνίδα διδασκάλισσα και εθνική ηρωίδα. Γεννήθηκε το 1885 στη Γευγελή και σκοτώθηκε ακριβώς μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Μελά, στις 14 Οκτωβρίου 1904 από Βούλγαρους κομιτατζήδες μετά από σκληρή μάχη που κράτησε περισσότερες από τρεις ώρες, στο χωριό Γκραιζίστα. Αφού την αποκεφάλισαν, έβαλαν φωτιά κι έκαψαν το σπίτι όπου διέμενε και δίδασκε.
Ο λόγος ήταν γιατί τους ενοχλούσε το Πατριωτικό της έργο. Η διδασκαλία αποτελούσε ίσο σε σημασία πεδίο πολέμου με αυτό των μαχών. Η εκμάθηση στα στοιχειώδη ελληνικά γράμματα μπορούσε να χαλυβδώσει τις συνειδήσεις των κατοίκων στη σύγκρουση για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας.
Το Βουλγαρικό κομιτάτο μετά την αποτυχία του να την εξαγοράσει (μια κοινή πρακτική από αμφότερες τις πλευρές) ή να την εκφοβίσει προκειμένου να την απομακρύνει από το χωριό, αποφάσισε τη δολοφονία της και την προέγραψε ενώ όρισε μεγάλο χρηματικό ποσό ως επικήρυξη για το κεφάλι της.
Όταν έγινε η επίθεση από 20 περίπου άτομα προσπάθησε να αμυνθεί όπως μπορούσε. Από το παράθυρο του δωματίου της η Χατζηγεωργίου πυροβόλησε και σκότωσε τους δύο πρώτους κομιτατζήδες που πλησίασαν στο σπίτι, το οποίο έγινε παρανάλωμα του πυρός από έναν αναμμένο δαυλό που ρίχθηκε από το παράθυρο.
Την άλλη μέρα του αποκεφαλισμού της Χατζηγεωργίου, ένα Ελληνικό σώμα ανταρτών με τον οπλαρχηγό Μιχάλη Σιωνίδη από τη Μπογδάντσα, που ήταν 
εξάδελφος της Χατζηγεωργίου, πήγε κι έκαψε τη Μπραΐκορτσα και την Μπαλίντσα, δυο βουλγαροχώρια όπου κρύβονταν οι δολοφόνοι και τους έσφαξαν ως τον τελευταίο.
Το 1939 βρέθηκε στο νεκροταφείο της Γευγελής ο τάφος της ηρωικής Ελληνίδας δασκάλας. Ο σταυρός, έγραφε: «Υπέρ της εις τον Θεόν των Ελλήνων πίστεως αγωνιζομένη, πυρί υπό των Βουλγάρων παραδοθείσα, ενθάδε κείμαι, Αικατερίνη Χατζηγεωργίου διδάσκαλος, 14 Οκτωβρίου 1904»
Γνωστό είναι το δημώδες άσμα :
Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό .
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή .
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ’ αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
« Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα ».
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια
κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη .
Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΜΠΟΓΔΑΝΤΣΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Από την ταινία «Παύλος Μελάς»